Marko on Tour

Als antwoord op de vraag waarom mensen Taekwon-Do beoefenen, hoor je vaak dat alle Taekwon-Doïns samen één grote familie vormen. Dat heeft me enige tijd geleden aan het denken

gezet. Want dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, maar wat betekent dat nou in de praktijk?

Ik vroeg me af of er pararellen met echte families zijn te trekken? Families kunnen heel groot zijn, verspreid zijn over de hele wereld, bestaan uit mensen van allerlei pluimage, hetgeen ook allemaal inderdaad van toepassing op de “Taekwon-Do familie”.

Maar wat doe je feitelijk met familie? Een van de dingen die je doet, is bezoekjes brengen. Inderdaad, sommige familieleden zie je wat minder vaak dan andere. Om diverse redenen. Ik heb daarom het plan opgevat om alle scholen die bij onze bond zijn aangesloten (binnen Nederland uiteraard) te bezoeken. Zie het als het bezoeken van een achterneefje, je weet van z’n bestaan af, maar eigenlijk heb je hem nog nooit bezocht! Dat moest maar eens veranderen. Ik heb het plan voorgelegd aan mijn sabum (Carlo van de Braak), die er ook direct voorstander van was. Zeker omdat in de Taekwon-Do encyclopedie, Volume 1, op pagina 83, het volgende staat:

“7. students should be encouraged to visit other do jangs and study other techniques. Students who are forbidden to visit other do jangs are likely to become rebellious. There are two advantages for allowing the students to visit other gyms: not only is there the possibility that a student may observe a technique that is ideally suited for him, but he may also have a chance to learn by comparing his techniques to inferior techniques.”

En zo was de geboorte van “Chong Do Kwan on tour” een feit! In dit verslag komen mijn bezoeken aan Oh Do Kwan, Booz en Sung Zang aan bod, maar feitelijk is het eerste deel van de tour begonnen met mijn eigen school Chong Do Kwan in Breugel. Deel 2 was het bezoek aan de Chong Do Kwan vestiging in Schijndel die wordt geleid door Jack de Smit. Difesa-Willy v/d Mortel heb ik anderhalf jaar mogen bezoeken als lid, naast mijn eigen school natuurlijk en is deel 3 van de tour. De eerste school die ik echt heb opgezocht, is Oh Do Kwan geweest en is daardoor feitelijk deel 4 van de tour geworden.

Oh Do Kwan
Als eerste station (maar eigenlijk vierde) bezocht ik Oh Do Kwan, te Rotterdam (Capelle a/d IJssel). Dit ging prima omdat we de trip konden plannen in de zomervakantie. Wij in het zuiden hadden reeds vakantie, maar het bleek dat de bikkels van Oh Do Kwan nog nooit van vakantie gehoord hadden, ze hebben een soort continurooster. Mooi! We hebben contact gezocht met Sabum Art en we waren van harte welkom. Zo gezegd, zo gedaan.

Op 26 juli 2011 reden we met drie Chong Do Kwanners naar Capelle a/d IJssel. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik me nog weinig details kan herinneren van die training. Maar uiteraard zijn er altijd wel dingen die opvallen en je bijblijven. Zoals bijvoorbeeld de hartelijkheid van de aanwezige sabums en leerlingen. Ook het opsplitsen van de groep in tweeën, elk voorzien van voldoende kaderleden om iedereen ruimschoots te voorzien van tips en advies. Ten tijde van ons bezoek telde Oh Do Kwan als vereniging namelijk niet minder dan 7 International Instructors! Allemaal even gedreven en enthousiast, werkelijk een voorbeeld voor de leerlingen. Ondanks dat het alweer lang geleden is, is het bezoek ons prima bevallen. De tour was nu echt van start gegaan!

Na een pauze van bijna een jaar werd het tijd om weer verder te gaan met de tour. Groningen stond nu op het programma (BOOZ en Sung Zang).

Chong Do Kwan on tour continues: Groningen
Zoals altijd voordat ik iets ga ondernemen, doe ik eerst wat vooronderzoek. Ik wil nu eenmaal graag weten waar ik terecht kom. Natuurlijk is BOOZ geen onbekende. Alleen al vanwege de naam (BOOZ, Bij Ons Op Zolder), die toch net wat anders is dan de Koreaanse namen die doorgaans worden gevoerd. Ook Sabum Robert Boer, 6e Dan, is geen vraagteken. Natuurlijk kende ik deze man van gezicht en reputatie, maar meer dan een vriendelijke knik van herkenning in het voorbij lopen tijdens een toernooi of ALV was er niet. En wat betreft die reputatie, dat zat ook wel goed. Subtiel diverse mensen gepolst en eigenlijk nergens een onvertogen woord. Technisch, lenig, betrokken en een voorliefde voor Hosin Sul. Ook nog even de website gecheckt, want dat hoort er nu eenmaal bij tegenwoordig. Ook die ziet er goed uit. Regelmatige updates, leuke en leerzame filmpjes. Kortom, het werd tijd BOOZ maar eens gauw te bezoeken.

Dit was geen probleem, ik had namelijk al vakantie en het hoge Noorden nog niet. Dus daar werd nog gewoon getraind. Mijn vrouw vroeg me aan het begin van de eerste week wat mijn plannen waren, aangezien we geen echte reisplannen hadden. “Ik ga trainen in Groningen”, was mijn onmiddellijke reactie. Die meteen door haar gecounterd werd met “Ok, dan gaan wij ook mee!“. Prima! Diezelfde avond nog een mailtje gestuurd naar Sabum Robert met het verzoek om mee te kunnen trainen. En ook om zeker te weten dat er überhaupt getraind zou worden. Ik woon immers vlakbij Eindhoven. Voor degenen (die net als ik) altijd een 1 haalden voor topografie op school; dat is dus 243 kilometer rijden, enkele reis. Maar er werd gewoon getraind en ik was van harte welkom.

Ook Sung Zang een mail gestuurd met hetzelfde verzoek. En ook zij trainden nog die week. Dat gaf mij de mogelijkheid om met een overnachting beide scholen aan te doen. Gauw mijn nichtje gebeld die werkzaam is bij NH Hoteles om een hotel in Groningen te boeken. Bianca bedankt! Uiteraard met familiekorting. We blijven wel Nederlanders natuurlijk! Uiteindelijk 18 juli gekozen als datum en zo vingen we de rit aan (ikzelf, mijn vrouw Karina en mijn zoon Luuk van 4 jaar).

Groningen deel I: Booz
Om ’n uur of twee arriveerden we in Groningen. En wat een verrassing, ook in Groningen vloeide het hemelwater rijkelijk. Een snel bezoekje aan het centrum viel hierdoor helaas in het water. Maar goed, ik was er om te trainen. Bij Booz is van 18.00 tot 19.00 uur is het eerst de beurt aan de jeugd. Gevolgd door de gevorderden van 19.00 tot 20.30 uur.  En als afsluiter de beginners tot 21.45 uur. Met de sporttas om de nek, vrouw en kind in mijn kielzog op weg naar de Merwedelaan. Plaats van handeling voor die avond. Na een paar minuten te hebben gezocht (de dojang lag een beetje verscholen achter wat achterstallig groen) snel de kleedkamer opgezocht om weer lekker de dobok aan te trekken. De laatste training was immers al een paar weken geleden. En snel de dojang in voor de eerste kennismaking met de trainingsmethoden en tradities van BOOZ. Me natuurlijk eerst even formeel voorgesteld en gemeld bij Sabum Robert, daarna het eerste gedeelte (jeugd) bekeken vanaf de bank. Het was weliswaar officieel nog geen vakantie, maar toch bleek de groep wat kleiner dan gewoonlijk. Hetgeen de pret niet mocht drukken natuurlijk. Na het opstellen en groeten naar Sabum Robert en Boosabum Johny (Mooij) snel begonnen met de warming-up. Direct twee groepen samengesteld, waarna het eerste spel kon beginnen. Een grote turnmat werd tevoorschijn gehaald en in de breedte rechtop gezet. De ene groep moest zorgen dat de mat niet om zou vallen en de andere stond er in een vierkant omheen en mocht de eerste groep afgooien met een bal. Een leuk en snel spel, wat ook stimuleert om samen te werken. Als je de bal immers snel rond speelt of overgooit, dan heb je meer kans om iemand af te gooien. Degenen die werden geraakt moesten buiten het veld een tul lopen en mochten daarna weer terugkomen. Dus hoe sneller en meer er wordt afgegooid, hoe moeilijker het wordt voor de achterblijvers om die zware mat overeind te houden. Goed om te zien dat er met veel fanatisme werd gegooid en gerend. Na enkele rondes van dit spel volgde er een ander spel met een kleine turnmat.

Wederom twee groepen, waarvan de ene groep de mat dit keer boven het hoofd moest houden. Van diezelfde groep werd één persoon aangewezen om  als schild te dienen tegen de balaanvallen. Met een groot kussen mocht hij de ballen afweren. Voor de rest hetzelfde principe. En wederom werd er snel gegooid en enthousiast meegedaan door iedereen. Ook dit was een leuk spel wat waarschijnlijk nog wel eens zou kunnen worden gespeeld in mijn eigen school! Na dit spel werd er overgegaan tot het stretchen in tweetallen. Gewoon effe lekker ’n minuutje of 10 rekken en strekken die spieren. Zoals in elke school zijn er altijd leerlingen die dit niet zo goed kunnen en anderen die het juist heel goed kunnen. Zo ook bij BOOZ, ik heb (met een lichtelijk afgunstige blik) zelfs een paar kinderen gezien die bijna met een verveelde blik in een split zaten. Zo van “gaap, dit doe ik al jáááren” en anderen hadden weer de grootste moeite. Maar het belangrijkste is en blijft natuurlijk dat iedereen zijn/haar best doet. En dat was duidelijk het geval. Omdat het de laatste week voor de vakantie was, werd er aan iedereen gevraagd wat ze graag wilden doen tijdens deze les. De keuze viel al snel op de wall-flip. Snel nog een extra dikke turnmat gepakt zodat er eentje op de grond kon blijven liggen de andere rechtop tegen de wand. Sabum Robert en Boosabum Johny gingen klaar staan om iedereen op te vangen en te helpen. De rij werd snel gevormd, de eerste nam een aanloop en rende de mat op. Vervolgens één of twee stapjes tegen de staande mat, gevolgd door een snelle achterwaartse salto. Met hulp, natuurlijk. Waarbij het de kunst is om met zo weinig mogelijk hulp de salto te maken.

Ik denk dat als je iedereen zou hebben gevraagd om dit een paar uur te oefenen, er niemand “nee” zou hebben gezegd! Maar ja, je kunt nu eenmaal niet de hele avond wall-flippen, dus ook aan dit onderdeel kwam een einde. Ook nog wat tuls gelopen en doorgenomen, waarna de les er voor de jeugd al weer op zat. Afgroeten en afmarcheren om meteen weer door te gaan met het tweede uur, de senioren. Ik stelde me op om te groeten. Ook de senioren begonnen met een spel met een dikke turnmat. Twee groepen met elk één mat die door het team boven het hoofd moest worden gehouden. Daarna zo snel mogelijk op en neer door de zaal. De senioren deden qua fanatisme niets onder voor de jeugd. En zo hoort het natuurlijk! Op naar spel 2. Wederom een dikke mat die nu op heuphoogte moest worden vastgehouden. Rennen naar de andere kant van de zaal, daar aangekomen de mat een volledige omwenteling (over de kop) laten maken en daarna weer terug rennen. Op zich niet moeilijk, ware het niet dat het andere team het concept van 360 graden waarschijnlijk te vermoeiend vond, en bedacht dat 180 eigenlijk meer dan zat is. Ja ja…. Hoe dan ook, de warming-up was goed begonnen en werd direct gevolgd door lekker los trappen en stoten in tweetallen en stretchen. Lenigheid is niet mijn sterkste punt, dus hoe meer ik kan rekken met een partner hoe beter. Stretching: check! Wederom snel van partner gewisseld voor wat los trappen en stoten in korte combinaties. Lekker kriskras door de zaal en soms in een rechte lijn van de ene naar de andere kant van de zaal. En jawel, de zweetpareltjes waren weer goed zichtbaar bij de meesten. Daarna door naar een van de favoriete onderdelen van sabum Robert (volgens mij), hosin sul. Diverse bevrijdingen uit vastpakkingen bij de hand en pols. Natuurlijk erop lettend dat de tegenstander te allen tijde onder controle gehouden wordt en snel en effectief van een tegenaanval wordt voorzien. Of anders in een greep of klem worden gehouden. Verschillende mooie manieren gezien, altijd leerzaam. Als extra dimensie werd ook nog uitgelegd dat deze technieken applicaties (toepassingen) zijn uit diverse tuls. Want nog steeds denken veel mensen, vooral beginners, dat tuls gewoon maar series zijn van willekeurige technieken. Gewoon voor het mooie. Maar elke techniek van een tul heeft wel degelijk een doel en kan dus soms ook op meerdere manieren worden geïnterpreteerd. Wat een mooie sport doen we toch hè….

Maar aan alles komt een einde, zo ook aan deze les. Na het opstellen en afgroeten, was het tijd voor een snel woordje van mij richting de groep over het hoe en waarom van mijn bezoek, en het overhandigen van het traditionele “Chong-Do-Kwan-on-tour cadeautje”. Namelijk een doosje met praline chocolaatjes met afbeeldingen van mijn eigen dorp, Son en Breugel. Een kleinigheidje, maar het hoort er bij. Het cadeautje werd aangereikt door mijn zoontje Luuk (die tijdens de training ook enthousiast heeft meegetraind langs de kant). Het werd hartelijk ontvangen door sabum Robert. Nog even snel wat foto’s maken, helaas wel vergeten om een groepsfoto te maken. Waarna het alweer tijd was om afscheid te nemen van BOOZ en sabum Robert. Veel indrukken opgedaan en ook nieuwe dingen gezien die ik zeker binnen Chong Do Kwan wil introduceren. Vooral de opwarmspellen met de matten vond ik erg leuk en origineel. BOOZ bedankt en tot een volgende ontmoeting elders binnen de wondere wereld van ITF Taekwon-Do!

Moe maar voldaan stapte ik mijn auto, gedrieën reden we naar ons hotel waar we lekker gingen douchen. Nog even een drankje in de hotelbar en daarna onder de wol want de volgende dag stond immers Sung Zang op het programma.

Groningen deel II: Sung Zang
Sung Zang wordt geleid door Sabums Martijn en Jantien Lindeboom. Inderdaad, familie. Sterker nog: broer en zus, beiden 5e Dan. En net zoals ik dat eerder gedaan had, heb ik me ook nu van tevoren een beetje verdiept in de geschiedenis van deze school. Het eerste wat dan meteen opvalt, is dat die geschiedenis nog vrij kort is. De school bestaat namelijk nog niet heel lang. Dit in tegenstelling tot de loopbanen van Martijn en Jantien. Het checken van beide bio’s op de website leert dat ze allebei al behoorlijk wat lustrums gevierd hebben binnen het Taekwon-Do-wereldje. Voor beiden geldt ook dat ze al diverse paden binnen Taekwon-Do belopen hebben. Martijn heeft zich bijvoorbeeld naast het beoefenen van Taekwon-Do en lesgeven, ook nuttig gemaakt als CTO-lid en ledenadministrateur. Twee taken die behoorlijk veel tijd vergen. Ook Jantien maakt zich ook buiten de eigen dojang bijzonder nuttig, door bijvoorbeeld op dit moment veel energie te steken in een plan voor een vrouwenzelfverdedigingsmodule. Als ik het goed heb begrepen, dan ligt dit plan reeds ter inzage/goedkeuring bij ons bestuur. Met andere woorden, twee gepassioneerde en ervaren Taekwon-Doïns. Ik ben dus wederom in goede handen bij deze International Instructors!

Donderdag 18 juli, plaats van handeling is de Sweelincklaan. Deze locatie blijkt ook nu weer makkelijk te vinden, dus snel omkleden en naar binnen om me natuurlijk eerst te melden. Zoals het een goede gast betaamt, heb ik me rustig genesteld op een bank aan de kant. Ook nu was ik weer vergezeld van Karina en Luuk. Zoals bijna overal, begint ook Sung Zang met de jongsten. Als bonus voor mij waren er een aantal leden die nog examen moesten doen. Om diverse redenen waren zij er niet bij toen de geplande examens plaatsvonden. Zodoende kregen zij nu de kans om alsnog een gup te stijgen in de rangorde. Meteen werd duidelijk dat het handig is om meer dan één leraar voor de klas te hebben staan. Divide et impera, Martijn nam de examens voor zijn rekening en Jantien begon met de reguliere les.

Aangezien ik zelf nog met de volgende groep mee zou doen, besloot ik om mijn aandacht te richten op de examengroep. Zo vaak krijg je namelijk niet de kans om examens bij een andere school mee te maken. Het ging om een gevarieerd gezelschap, opgaand voor de 7e, 3e en 2e gup. Zoals te verwachten, waren ook bij deze kandidaten wel wat zenuwen te bespeuren, maar het stond niemand echt in de weg om een goed examen neer te zetten. De diverse onderdelen passeerden de revue, de kandidaten moesten hun beste beentje voor zetten (kan dat eigenlijk wel in een sport die beide benen even veel traint?) om hun sabum tevreden te stellen. Martijn zat overal lekker dicht op en nam het examen niet alleen maar af vanachter de tafel. Iets wat ik zelf altijd wel kan waarderen, ik vind het namelijk getuigen van betrokkenheid als je examinator zelf actief mee doet. Dus met die examens zat het wel snor.

Ook de groep die les kreeg, was lekker bezig. Onder leiding van Jantien ging iedereen er lekker tegen aan. Nog even die laatste zweetdruppeltjes eruit persen, in deze laatste les voor de vakantie. Flink werken op de kussentjes over breedte van de zaal, stretchen, tuls en semi-sparren. En zoals altijd, vloog ook nu de tijd weer om en kwam dit gedeelte van de avond tot een einde. Maar natuurlijk niet voordat de verlossende woorden richting de examenkandidaten waren uitgesproken. Het hele kwartet was geslaagd en kon dus met een nieuwe gup de vakantie aanvangen. Daarna afgroeten, waarna het tijd was voor het tweede gedeelte, de senioren. Dus ook ik kon me weer lekker gaan uitleven. Daarvoor was ik tenslotte gekomen! Na het opstellen en groeten meteen aan de slag met een warming up door sabum Martijn. Snelle, korte oefeningen met veelvuldig wisselen van partner. Met andere woorden, ook bij Sung Zang hoef je niet bang te zijn dat je met een droog pak de training zult verlaten. Voor zover ik daar tijd voor had tijdens de training, probeerde ik natuurlijk zoveel mogelijk dingen in me op te nemen op het gebied van stijl van les geven. Een van de zaken die me eigenlijk al vanaf het begin opvielen, is dat er geregeld tijdens de les wordt herinnerd aan de tenets. Bijvoorbeeld de 1e, in dit geval door het netjes jezelf voor te stellen aan degene die je nog niet kent. Goede zaak vind ik dit. Want hoeveel mensen lopen er niet met de tenets op hun band gestikt zonder er verder ook maar één moment aandacht aan te schenken.

De gemoedelijke en bijna relaxte manier van met elkaar omgaan zonder poeha, sprak mij als zuiderling wel aan. Maar vergis je niet, je neemt geen loopje met deze sabums, want ze houden er allebei de vaart goed in. Al gauw veranderde de eerste gezichten van kleur. Van normaal naar tomaat. Zo zien we het graag! Nadat de temperatuur al behoorlijk was gestegen, verder met een aantal tuls. Van Chon-Ji rustig omhoog werkend. Leerlingen die de tuls niet kenden konden verder werken aan het verder perfectioneren van de stof die ze wel kenden. Daarbij geholpen door verschillende assistenten. Sung Zang is een vereniging die ook het lesgeven als een belangrijk onderdeel ziet in de ontwikkeling van een Taekwon-Doïn. Naarmate men vordert in de rangorde, wordt er dus ook verwacht dat ze assisteren of kleine blokken van de les voor hun rekening nemen. Uiteraard altijd onder toeziend oog van beide sabums, maar de invulling van het stukje les (bijvoorbeeld warming-up) wordt gestalte gegeven door de leerling. Goede zaak, denk ik.
Gestaag vorderden we dus naar Choong Moo. Hier vielen de laatste Sung Zangers af, wat Martijn en mezelf de kans gaf om Kwang Gae, Po Eun en Ge Baek te lopen. Naar Martijns eigen zeggen was het zelfs wel enkele jaren geleden voor hem dat hij deze tuls heeft gelopen. Was niets van te merken overigens. Zelf ben ik nog niet 100% vertrouwd met dit setje van drie tuls, dus een aantal foutjes kwam direct boven drijven. Meteen gespot en waar nodig gecorrigeerd door Martijn. Na afloop nog even wat gepraat over het reilen en zeilen binnen de club, maar ook over I.T.F.-Nederland in het algemeen.

De training liep langzaam ten einde, zodoende werd het langzaamaan weer tijd om op te stellen en af te groeten. Maar natuurlijk niet voordat de inmiddels traditionele en gewilde chocolaatjes zijn overhandigd aan de school, als dank voor de gastvrijheid en training. Helaas had ik maar één doosje bij me, maar Martijn en Jantien beloofde me dat ze het onderling wel netjes op zouden lossen. Ook heb ik nog even mijn woordje mogen doen richting de groep over het hoe en waarom van mijn bezoek. Mooi om te zien dat mensen daar ook naar luisteren! Want nu kom ik soms Sung Zangers op toernooien en dergelijke tegen er wordt me dan regelmatig gevraagd hoe het staat met mijn tournee. En of ik al bij andere scholen ben geweest. Leuk om te horen! Na het afgroeten natuurlijk nog de onvermijdelijke groepsfoto’s, bedankjes over en weer, omkleden en weer terug samen met mijn gezin naar het hotel. Daar aangekomen duurde het niet lang voordat we allemaal in diepe rust verzonken waren. Ik kan terugkijken op twee mooie dagen. Veel gezien, gehoord, geleerd en gedaan. En zo hoort het ook! Want zowel van BOOZ en Sung Zang heb ik al diverse oefeningen en spelletjes gepikt! De spellen van BOOZ met de grote mat zijn reeds geïntroduceerd in Breugel en ook de pyramidetrap die ik bij Sung Zang heb gezien gaat zeker nog de revue passeren. Mocht ik hierbij patenten of andere rechten breken, dan hoor ik het graag!

Tenslotte wil ik nogmaals mijn dank uiten richting beide scholen, it’s been fun and see ya’ll soon!

Taekwon,

Boosabum Marko van de Braak, 1e Dan