Dertig jaar Taekwon-Do en tien jaar Sung Zang

Er zijn veel momenten in een Taekwon-Do leven die het waard zijn om te onthouden en bij stil te staan: een nieuw gehaalde band, een wedstrijdprestatie, een mooie demonstratie of een gevolgd seminar. En natuurlijk de mijlpalen in de tijd. In 2017 kwamen er voor mij – Martijn Lindeboom, hoofdtrainer van Taekwon-Do school Sung Zang in Groningen – twee grote langs: ik beoefen dertig jaar Taekwon-Do én mijn Taekwon-Do school bestaat tien jaar. Verder ben ik in 2018 alweer vijftien jaar sabum.

Sinds 1986 of 1987 (het is zo lang geleden dat ik het niet meer helemaal zeker weet) beoefen ik Taekwon-Do. Vanaf 1994 geef ik ook les, met als ultieme hoogtepunt de oprichting van mijn eigen Taekwon-Do school: Sung Zang in Groningen. Een groot deel van dat pad (de weg, de Do) heb ik met mijn zus Jantien afgelegd en in 2007 hebben we dan ook samen Sung Zang opgericht.

Halverwege 2007 stuurden we dit persbericht uit:

‘Broer en zus Martijn en Jantien Lindeboom (beide 4^e Dan Taekwon-Do) starten een nieuwe Taekwon-Do school in Helpman. De school heet Sung Zang (fysieke en mentale groei in het Koreaans) en gaat in september 2007 in Helpman van start, met een korte introductiecursus.’

Drie Groningse kranten en twee lokale radiostations pikten het nieuws op en de aanmeldingen voor de introductiecursus stroomden binnen. We hadden gehoopt op een stuk of tien deelnemers aan de jeugdcursus en ook zoiets voor de volwassenen. Het werden er 35 en 30 en dat betekende zes cursusdagen een volledig gevulde zaal. Na de cursus werd 80% van de cursisten lid. Zo begon Taekwon-Do school Sung Zang met een knal!

Maar daar gingen nogal wat jaren van trainen, wedstrijden vechten en lesgeven aan vooraf.

Dertig jaar Taekwon-Do

Ik ben met Taekwon-Do begonnen bij Sportcentrum Fridt in Borne, Overijssel, waar ik eerst leskreeg van Erik (zwarte band) en later van schoolleider Humphrey Fridt (3^e Dan). Het Taekwon-Do virus had me direct te pakken, dusdanig dat de vrouw van Fridt me na vier lessen vroeg of het niet eens tijd werd om me in te schrijven. Natuurlijk! Ik voelde me zo thuis, voelde me zo deel van de club, dat ik er nooit aan gedacht had het officieel te maken.

Vijf jaar heb ik in Borne getraind, haalde mijn 1^e Gup (bij Fridt was het de bruin-zwarte band, ook daar het stadium voor de 1^e Dan) en deed mee aan mijn eerste wedstrijden in het all style genre. Spannend en vreemd, want mijn schoppen op hun hoofden werden vaak niet geteld, terwijl hun stoten die niet of nauwelijks raakten daarna wel beloond werden. Maar toen ik beter doorhad wat de scheidsrechters (vaak karateka) wilden zien, ging dat steeds beter.

In 1991 verhuisde ik naar Groningen om te gaan studeren (publiekrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen). Aanvankelijk ging ik nog wel eens in Borne trainen, maar toen ik in Groningen een Taekwon-Do school vond, verschoof mijn focus helemaal naar “Stad”.

Eerst heb ik een half jaar bij Piet Kos (5^e Dan) getraind, maar daarna vond ik een club die echt bij me paste. Dit was Taekwon-Do school BOOZ, onder leiding van Robert Boer (nu 6^e Dan), waar behalve de standaard wedstrijdtechnieken, ook getraind werd in grondvechten, worpen en zelfverdediging. Daarnaast deed de club ook volop mee aan wedstrijden (zowel ITF Taekwon-Do, als All-Style).

Zwarte band

In 1994 haalde ik mijn zwarte band, 1^e Dan bij sahyun Wijnand Tapilatu (nu 8^e Dan en master) en deed ik voor het eerst mee aan internationale wedstrijden. Zo ging ik met een delegatie uit Groningen, onder leiding van Stephen Tapilatu (nu 6^e Dan, die toen net wereldkampioen was geworden) naar de Open Schotse kampioenschappen. Met een gelegenheidsteam (o.a. met Mark Banichevich (nu 6^e Dan) uit Nieuw Zeeland) haalde ik de finale en ik kwam tegenover Brent Lyon (die later wereldkampioen werd) te staan. Het werd een pittig gevecht, tot het moment dat de tijd stil gezet werd en de scheids en meerdere anderen op hun knieën de mat over begonnen te kruipen. Ik dacht dat ze op zoek waren naar een contactlens, maar toen ik ernaar vroeg, bleek Brent een voortand te missen. Mijn rechter vuist begon inmiddels wat te schrijnen, dus Mark trok mijn handschoen uit en daar stond de vermiste tand, rechtop in mijn knokkel… Na wat medische aandacht voor Brent (die nooit met bitje vocht, dit was zijn tweede voortand die er uit geslagen werd) maakten we ons gevecht af (Schotland won…) en ’s avonds dronken we samen een biertje aan de bar. Mooie tijd.

In 1996 haalde ik de 2^e Dan en voor ik de 3^e haalde in 1998, ging ik drie maanden op reis in Azië. In Ho Chi Minh Stad (voormalig Saigon) trainde ik mee met de Vietnamese WTF taekwondo selectie voor de South East Asia Games. Vietnam was toen nog maar net open voor toeristen en de coach was bezorgd over de overheid (die alle ITF Taekwon-Do beoefenaren gedwongen had over te stappen naar WTF), dus het mocht niet uitlekken dat ik aan ITF Taekwon-Do deed. Als 1.90 meter lange Europeaan (meer dan een kop groter dan alle anderen) met witgeblondeerd haar, was ik een aparte verschijning in de trainingszaal, die bestond uit matten op de vloer en een dak van golfplaten, zonder muren. Gave training, die gewoon doorging terwijl de moesson op het dak beukte en de regen soms met vlagen naar binnen kwam.

In mijn boosabumtijd deed ik veel aan wedstrijden en haalde meerdere titels. Daarvan waren de titels Open Duits Kampioen op het onderdeel Tul (stijlfiguren 3e Dan) en Nederlands Kampioen op de onderdelen sparring en Kyok-Pa (breektest, 2 keer) de belangrijkste voor mij. In 2001 maakte ik deel uit van het Nederlands Team voor de Europese- en Wereldkampioenschappen in Spanje en Italië. Eerder dat jaar reisde in naar New York, waar ik bij Queens Taekwon-Do Center van sahyun Ruben Suarez (nu 8^e Dan en master) trainde en zelfs een paar lessen gaf.

Lesgeven

Vanaf het halen van mijn zwarte band in 1994 heb ik altijd les gegeven. Eerst aan de jeugdgroep, later aan verschillende volwassenengroepen.

Ook binnen de landelijke organisatie ITF Nederland was en ben ik actief. Van 1996 tot en met 1998 deed ik de ledenadministratie. Van 2002 tot en met 2006 was ik lid van de Commissie Techniek en Opleiding (CTO), eerst als assistent, vanaf 2003 als volwaardig instructeur.

In 2003 haalde ik namelijk in Keulen mijn 4^e Dan bij saseong Paul Weiler (nu 9^eDdan en grootmeester) en in 2004 werd ik International Instructor. Rond die tijd ging ik nog een keer naar New York, waar ik weer in Queens meetrainde.

Ik gaf les aan beginners bij BOOZ en aan zwarte banders op de Landelijke Technische Trainingen, ITF dagen en Lerarentrainingen van de CTO. Ook nam ik twee keer per jaar Dan-examens af, met mijn collega CTO’ers.

Uitvliegen

Als je sabum – instructeur – bent, wil je ook graag zelf je eigen leerlijnen uitzetten en visie op Taekwon-Do etaleren. Daarom werd het steeds duidelijker dat ik uit moest vliegen, weg bij BOOZ, en mijn eigen pad moest volgen. In de zomer van 2006 – op reis in Rajasthan in India – besloot ik samen met mijn zuster Jantien onze eigen school te gaan beginnen. We bespraken de plannen op het dak van ons hotel in Udaipur, met uitzicht op het prachtige witte paleis midden in het Picholameer.

Twee weken daarvoor hadden we drie dagen lang van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat lesgegeven in Delhi. De president van ITF India, Rakesh Kumar Verma (5^e Dan), had ons gevraagd om een seminar te geven en dat wilden we natuurlijk graag doen. Voor de AETF schreef ik er een verslag over: http://www.itfeurope.org/NL2006-04-26.html

We hadden natuurlijk nog een naam nodig voor de school. We vonden ‘Lindeboom Taekwon-Do’ te megalomaan, dus gingen we op zoek naar een Koreaanse naam. In overleg met een Zuid-Koreaanse student in Groningen kwamen we tot Sung Zang: lichamelijke en mentale groei in het Koreaans. Dat past precies bij wat we voor onze leerlingen willen bereiken. De lindeboom in het logo konden we dan toch weer niet laten, maar er zit nog veel meer symboliek in: http://www.sungzang.nl/SZ/sung-zang/.

 

Tien jaar Sung Zang

Na de cursus en de start van Sung Zang werd snel duidelijk dat wij en onze leerlingen de ambitie hadden om verder te groeien. We breidden uit van één naar twee avonden en later ook nog een zaterdagtraining, waardoor de vooruitgang sneller en steviger doorgezet werd.

Het hebben van een eigen school was voor mijzelf voorwaarde om een volgend examen te mogen doen. Na het oprichten van Sung Zang in september 2007, slaagde ik op 1 juni 2008 voor 5^e Dan bij de nationale Danexamencommissie van ITF Nederland. In 2010 haalde ook Jantien haar 5^e Dan, bij sahyun Willy van de Mortel (nu 8^e Dan en master).

Vanaf het begin van Sung Zang hebben we heel hard gewerkt aan de ontwikkeling en groei van onze leerlingen op alle (Taekwon-Do) vlakken. In maart 2013 deden drie van onze leerlingen examen voor de zwarte band (vader en zoon Martin en Erik de Vries en Annika Houkes, alle drie trainen ook nu nog), een enorme mijlpaal voor de school en mijzelf. Martin en Erik startten later dat jaar een filiaal van Sung Zang in Aduard, waar hun eigen leerlingen zich inmiddels ook aan het voorbereiden zijn op de zwarte band.

Het opleiden van eigen zwarte banders was mijn zelfopgelegde voorwaarde om examen te mogen doen voor 6^e Dan. Op 1 september 2013 deed ik examen in Lokeren, België, bij sahyun Frank Vanberghen (8^e Dan en master). De master zei over het examen: “In alle disciplines schitterend”.

Vanaf 2015 ben ik na bijna tien jaar weer lid van de CTO. Op 10 oktober 2015 gaf ik voor het eerst sinds jaren weer les op een Landelijke Technische Training (voor houders van de rode band en hoger) en dat doe ik nog steeds minstens vier keer per jaar.

Martin en Annika hebben in 2017 de 3^e Dan gehaald en de teller van door ons opgeleide zwarte bandhouders staat inmiddels op twaalf. Door de jaren heen is er ook een groot aantal toernooien gespeeld en zijn er vele prijzen en nationale titels binnengesleept.

De aankomende jaren is het zaak om mijn ‘Masterplan’ uit te werken en te implementeren, op weg naar mijn examen voor 7^e Dan. Dat is met 1^e Dan (voor het eerst zwarte band) en 4^e Dan (voor het eerst lid van het ‘Zebra team’ zoals sahyun Suarez het noemde) een gigantische mijlpaal in een Taekwon-Do leven.

Voort op het pad

De weg, het pad, de Do gaat immer voort, dus ik kijk vol enthousiasme vooruit naar nog vele jaren Taekwon-Do (nog dertig? Dan ben ik wel wat bejaard, maar wie weet), als instructeur en – hopelijk – sahyun bij zowel mijn eigen school, als ITF Nederland. Ik kijk er naar uit jullie, medebeoefenaren van deze geweldige kunst, regelmatig te ontmoeten waar onze paden zich kruisen.

Taekwon!

Martijn Lindeboom